فدای سرت...

عزیزم این چیزی که شکستی دل هست

نه یه لیوان که بگم فدای سرت!

هم نفسی...

سخت بالا می آید
راه خروج را بلد نیست
نفسم را می گویم
آخر هم نفسیش را گم کرده

تسویه حساب...

تقدس واژه ها از صدقه سری نبودنت

به تمام حساب های خالی ام هجوم می آورد

بیا با هم تسویه حساب کنیم

بیمار مبتلا به تو...

از میان تمام درد های دنیا

"تو" را انتخاب کردم

امضا , بیمار مبتلا به "تو"

به دیدنم بیا...

سرا پا سفید پوش شده ام برای تو

حتی اگر شده با لباس سیاه هم به دیدنم بیا

خنده های تو...

میان آشفتگی جوهر

بر تن این کاغذ سفید

خنده های تو را میبینم

تنهایی من و دیوار...

سرم را روی شانه های دیوار می گذارم

گریه میکنم

او نوازشم نمی کند

اما تنهاییم را درک می کند

بغض من...

با احتیاط نفس می کشم

این بغض شکستنی شده

باران و صاعقه...

آسمان باران و صاعقه را به کوچه هایمان آورد

تا صورت خانه خیس شود

بغض پنجره ها بشکند

و ماشین ها تا صبح ناله کنند

د

ناراحت نباش
سنگ دیگری را به سمت قلبم نشانه برو
ضمانت میکنم اینبار دلم بد بشکند

چمدان...

می خواهم از این به بعد در چمدانت بخوابم

شاید برای بردن چمدانت برگشتی

بد شانسی من...

تو بدترین بازی زندگیم بودی

که از بد شانسی من پوچ از آب در آمدی

وقتی که تو پشت خطی...

موبایل برایم خوش صداترین پرنده ی دنیاست

وقتی که تو پشت خط باشی

اکران دوستت دارم...

دیالوگ های احساسم را حفظ می کردم

یادم آمد که تو گفتی اکران دوستت دارم

ممنوع

رسیدن ما...

اگر تمام کوه ها هم به هم برسند

ما هیچ وقت به هم نمی رسیم

از عشق چه می دانی...

تو از عشق چه می دانی؟

وقتی چشم هایت را روی آسمان بسته ای!

هراس از عشق...

نامش باران بود

و چتر اختراع مردی بود

که از عشق هراس داشت

پاییز من...

پاییز نزدیک است

نیایی زرد میشوم

آن وقت تو می مانی و حسرت دیر رسیدن

و صدای خش خش من که زیر پاهای تو خورد میشوند

آینه ی شکسته...

ما تکه های یک آینه ی شکسته ایم

هر کدام دیگری را در خود نشان میدهیم

دور یا نزدیک...

بی هیچ اشاره ای به دور مرا نشان می داد

نمی دانم او فاصله ها را نمی فهمید

یا من هنوز معنی نزدیک بودن را نمی دانم