اشک آسمان...

من نوشتم ح
آسمان ابری شد
نوشتم حسین(ع)
اشکش جاری شد

صحبت من و خورشید...

می خواهم امشب
انقدر از خورشید گلایه کنم
که فردا از غم حسین
روی در آمدن نداشته باشد

اشخاص موفق...

اگه به زندگی افراد موفق دقت کرده باشید

میبینید که توی زندگی(در تمام مسائل) آدم جنگنده ای بودن

از نفرات برتر کنکور گرفته تا شخصیت های بزرگ سیاسی مثل آقا

عاشق نام و یاد حسین(ع)...

نام تو از نام خورشید شاهی میکند
یاد تو این قلب من را سخت عاصی میکند
شوق آن دارم بتابد مهر تو بر این دلم
مینشینم در رهت ، عشق بازی میکنم

پستی بلندی زندگی...

زندگی از کوه های زیاد اما کم ارتفاع تشکیل شده

فقط کافی اون ها رو فتح کرد تا پیروز شد

دوری زینب(ص)...

من از چشمان دشمن بی امانم
من از خشم دشمن بی امانم
من اینجا مانده ام دور از تو اما
غم هجران تو در سینه دارم

خواستن...

رقیه باباش رو خواست
سیلی نصیبش شد
زینب، با حسین بودن خواست
اسارت نصیبش شد
و ما شهادت خواستیم
انتظار ظهور نصیبمان شد

نوکر حسینم..

گر تو حسینی
من هم نوکرتم
مادرت زهرا(ص) گفت:
نوکر حسین(ع) فرزند من است

نوکر حسین(ع)...

نوکر به شیوه ی ارباب میرود
خدا کند که خدا به شیوه ی تو بی سر کند مرا

گذر دیر زمان برای زینب(ص)...

لحظه ها برای زینب نمی گذرند
کسی چه میداند
شاید زینب از 10 محرم تا اربعین را بیش از 40 روز حس میکرد

دیدن من...

خوشحالم که وقتی از کنارم رد میشوی اخم میکنی
نه بخاطر عصبانیت تو
بخاطر اینکه هنوز دیده میشوم خوشحالم

قلبم...

ای دوست تب کرده قلبم
آشوبی در قلبم شده
لطفا قلبم را پاشویه بده

پرانتز...

پرانتزی باز شد و من مثل یک توضیح اضافه وارد داستان زندگی شدم
داستانی ناتمام که نویسنده اش سال ها پیش مرده است
ومن در چند صفحه ی مرده ی خاطراتش بودم
که ای کاش نویسنده این چند صفحه که با اشک نوشته بود را با خود به خاک میبرد
شاید تقدیر ، پایان داستان را به دست تو داده تا دوباره آغازش کنی، اما بگویم که جایی سفید میان صفحات نخواهی دید
اما میخواهم تا تو پرانتز را ببندی

میتوان...

نمی توان برگشت وآغاز خوبی داشت
ولی میتوان شروع کرد و پایان خوبی داشت

تهدید...

دلم را تهدید کرده ام
تا بهانه ی تو را نگیرد
وگرنه میدهم دوباره بسوزانیش

باتری ساعت...

صدای خمیازه ی ساعت بالای تخت، خواب را از سرم پرانده بود
خواب بودن من، بزرگترین دروغ من به ساعت است
دروغی بزرگ به تنها همدم شب و روز های من
مدت هاست که درازکشان بر تخت ادای خواب در می آورم
و دعا میکنم برای آمدن آن روز که تو بیایی و باتری ساعتم را عوض کنی

از حال میرم...

من از حال میرم
با آینده ی تو

آمدن تو...

می خواهم تنها باشم
اما شعر نمی گذارد
همین الان که می نویسم
آمده و ذهنم را از تو پر کرده است

جزیره...

ساعت هفت بود یا هشت
نمی دانم
روز بود یا شب
نمی دانم
ساعت به وقت این جزیره اعلام نمی شود
هر عقربه ای پایش را به این جزیره می گذارد
در دم
اعدام!
خورشید روزها از ترس خیس شدن زیر باران
پشت ابرها پنهان می شود
و شب ها بر مردمان پشت کوه می تابد
اینجا هرکس از ترس بیداری
ساعتش را خواب می کند
و دل های پوسیده
زیر لب زنگ می زنند
آری
این شهر کم کم جزیره می شود...

دیوار...

دیوار چین سهل است
در مقابل دیوار تو!!
تا زمانی که تو پشت دیوار خودت هستی
هیچ جادویی به کار نمی آید