اسب حیوان نجیبی است
گفتم اگر نجیب بود روی بدن حسین(ع) نمی تاخت
- ۹ نظر
- ۱۶ ارديبهشت ۹۲ ، ۰۹:۱۱
مبتلا به عشق حسینم
همیشه بوده ام
از آدم ها,فقط خاطره ای مرا بس است
عسق من، همان انتظارم است
و انتظارم، همان عشق!
و عشق و انتظارم فقط حسین(ع) است
دیشب خواب روضه ی امام حسین (ع) را دیدم
دعا کنید امشب هم این خواب را ببینم و در خواب جان دهم
به هر کسی که میرسم ، میگوید آدم فقط یکبار عاشق میشود!
پس چگونه است که من روزی چند بار عاشق حسین میشوم؟!
آرام گرفته ام با رویای با حسین بودن
دیگر بیدارم نکنید
خواستم دوباره برای حسین جانم شعر بگویم
اما قلمم دیگر به سوی هیچ کلمه ای نمیدود
میدانم و در همین شب هاست
که میان این کلمات گمشده جان بدهم
خولی(لعنت الله علیه) ارزش سر حسین(ع) را در درهم دینار میدید
اما آن مسیحی ، ارزش سر حسین(ع) را در ارزش معنویش میدید
افسوس بر جهل که گاهی سبب میشود تا امامان را هم گم کنیم!!
به نظرم آدم باید یک عشق داشته باشه به نام 「حسین(ع)」
که هر وقت دلش از این دنیاو آدما گرفت بگه،
بیخیال حسین(ع) عشقه
در مسلک ما معنی حسین چنین است:
حتی با بال های شکسته برایش پرواز کردن
دل تنگم همچون خواهری مانند زینب(ص)
و گمشده ای عزیز دارم در حد حسین بن علی (ع)
شاید هم گمشده ام خود حسین(ع) است!!
همیشه اولین و آخرین کلام شعر هایم بوده ای
همیشه برایم بهترین عشق بوده ای
گرچه در روضه دلم میشکند و اشکم در می آید
اما تو برایم یک دنیای دیگری