هیئت...

باران هر چقدر هم ببارد تکراری نیست

رفتن هیئت برایم مثل باران است

زمانه ی حقیر...

ثانیه ها ، روز ها ، سال ها ، قرن ها

حقیرتر از آن هستند که بگویند

مدت زیادیست از ماجرای کربلا میگذرد

آسمان...

بیخود غرش نکن
دیگر لازم نیست بباری
تو اگر مرد بودی
در کربلا برای حسین و طفلانش میباریدی
نه اکنون که بیشتر مردم مست و خوشند

اشک آسمان...

من نوشتم ح
آسمان ابری شد
نوشتم حسین(ع)
اشکش جاری شد

صحبت من و خورشید...

می خواهم امشب
انقدر از خورشید گلایه کنم
که فردا از غم حسین
روی در آمدن نداشته باشد

عاشق نام و یاد حسین(ع)...

نام تو از نام خورشید شاهی میکند
یاد تو این قلب من را سخت عاصی میکند
شوق آن دارم بتابد مهر تو بر این دلم
مینشینم در رهت ، عشق بازی میکنم

نوکر حسینم..

گر تو حسینی
من هم نوکرتم
مادرت زهرا(ص) گفت:
نوکر حسین(ع) فرزند من است

نوکر حسین(ع)...

نوکر به شیوه ی ارباب میرود
خدا کند که خدا به شیوه ی تو بی سر کند مرا

سکوت حسین...

سکوتی تلخ همه جا را فراگرفته بود

ناگهان صدایی آمد!!!

نه نه اشتباه کردم

هنوز هم سکوت بود!!

آری حسین جان

تو رفتی و قلبم هنوز به انتظارت نشسته است

و حداقل آرزویش , شنیدن صدای توست

ناموس حسین (ع)...

ما تو فکر یلدا و نابودی زمینیم
معدودی هم به فکر اسارت ناموس حسین بن علی

تقدیم به ارباب بی کفن...

لحظه های عمر من از من گلایه میکند
از دریغ لحظه های شادی حکایت میکند
هر چه نالد این دلم از بی کسی
از پس آن لحظه های آشفته ی کربلا یاد میکند

هستی حسین...

حسین من تو باورم هستی هنوز

جای مهرت به دلم هست هنوز

کاش گویی به دل غمگینم

که دلت مملو مهرتوست هنوز

روز حسین...

آخیش، راحت شدم، بالاخره کشتمش

عجب پشه ی سمجی بود

تمام شب خواب رو به چشمام حروم کرد

البته خودمانیم پشه ی طفلک هیچ گناهی نداشت

امروز دقیقا بیست و سه روز است که نخوابیدم. انگار همین دیروز بود روز حسین!!

نمیدانم بخوابم یا نه

میترسم بخوابم و دیگر بیدار نشوم

نه از ترس جان ,  نه , از ترس آن که دیگر 10 محرم را نبینم

ضریح حسین تا حسین

منتظر ورود ضریح بودیم

که دوستی گفت:

ضریح را با هیچ چیز عوض نمیکنم

من گفتم چرا من ضریح رو با یه چیز عوض میکنم

با خود حسین...