به دیدنم بیا...

سرا پا سفید پوش شده ام برای تو

حتی اگر شده با لباس سیاه هم به دیدنم بیا

خنده های تو...

میان آشفتگی جوهر

بر تن این کاغذ سفید

خنده های تو را میبینم

تنهایی من و دیوار...

سرم را روی شانه های دیوار می گذارم

گریه میکنم

او نوازشم نمی کند

اما تنهاییم را درک می کند

بغض من...

با احتیاط نفس می کشم

این بغض شکستنی شده

باران و صاعقه...

آسمان باران و صاعقه را به کوچه هایمان آورد

تا صورت خانه خیس شود

بغض پنجره ها بشکند

و ماشین ها تا صبح ناله کنند